Gisteren hebben we met de Dikke Vrienden een feestje gehad voor mijn verjaardag. Niettegenstaande ik toch op mijn eten gelet heb ben ik vannacht heel ziek geweest... Had de neiging te moeten braken en had buik-en hoofdpijn...
Waarschijnlijk heb ik na het eten toch wat teveel van de paaseitjes gesnoept of wat te veel wijn gedronken... In alle geval zal ik daar toch mee moeten oppassen!
zondag 29 maart 2009
dinsdag 24 maart 2009
't Is van da
Gisteren dus bloed laten trekken... en raad eens... Mijn K-gehalte is véél te hoog!
Vorige week had ik nog 2,9, daar waar dat moet liggen tussen de 3,5 en de 5 en nu had ik 6,9 !! Direct moest ik mijn kuur stoppen en nu maar afwachten of dat terug wil dalen, want teveel is even slecht als te weinig. Dus... begin volgende week terug bloed laten trekken... en dan bang afwachten. Mijn lijdensweg is precies nog niet voorbij.
Vorige week had ik nog 2,9, daar waar dat moet liggen tussen de 3,5 en de 5 en nu had ik 6,9 !! Direct moest ik mijn kuur stoppen en nu maar afwachten of dat terug wil dalen, want teveel is even slecht als te weinig. Dus... begin volgende week terug bloed laten trekken... en dan bang afwachten. Mijn lijdensweg is precies nog niet voorbij.
maandag 23 maart 2009
Draadjes eruit
Vandaag is het zover... Seffens ga ik naar de huisarts en die mag dan de draadjes verwijderen. Hij gaat ook bloed trekken om mijn K-gehalte nog eens te laten meten. Hopelijk is alles nu in orde zodat ik nog een tijdje verder kan zonder dokters en ziekenhuizen. Op zijn minst tot volgende week maandag want dan heb ik een afspraak in het UZA op de dienst urologie (jaarlijks nazicht).
dinsdag 17 maart 2009
Verblijf in Universitair Ziekenhuis Antwerpen
Woensdag den 11e hebben we nog een dag op Stefke en zijn broer en zus gaan letten. Donderdagmorgen om 8:40 uur een afspraak met mijn huisdokter om die op de hoogte te brengen van wat er op de planning staat. Tegen 19 uur dan naar het UZA waar men me vertelde dat er geen 2 persoonskamer ter beschikking was en ik dus op een 4 persoonskamer moest liggen tot er een andere vrij kwam. Mijn kamer was op C4 het nummer C422/bed 4. Ik heb mij geïnstalleerd en werd dan voorbereid op wat mij 's anderdaags te wachten stond. 's Anderdaags wisten ze niet hoe laat de operatie zou plaatsvinden. Opeens (rond half tien) stond daar een logistiek assistente om mij naar de operatiekamer te brengen. Ik was pas gewassen, was nog niet naar 't toilet geweest, had nog geen operatiekleed aan, geen speciale kousen enz... dus alle hens aan dek en ik werd weggevoerd... Toen ik op het operatiekwartier lag te wachten vroeg ik of ik naar het toilet mocht... Als ge kunt moet ge U maar wat inhouden, want hier is geen toilet en binnen het kwartier beginnen we er aan... Enfin ik hield mij in en inderdaad, binnen de vijf minuten lag ik op de operatietafel omringd door vier anesthesisten (of assistenten). Om 10 voor 10 kreeg ik dan een zuurstofmasker op en dan weet ik niets meer tot ik om kwart na één wakker werd. Tegen twee uur deden ze me terug naar de kamer en daar heb ik nog wat geslapen; Om 18 uur had ik echter honger en vroeg wat te eten. Tot mijn verbazing kreeg ik (nadat ik gezegd had dat ik al naar het toilet geweest was...) twee toastjes met confituur en een tas koffie. Dat heeft gesmaakt!
De zaterdag hebben ze dan ontdekt dat het Kalium-gehalte in mijn bloed te laag bleef. Dit zou te wijten zijn aan mijn bloeddrukverlagende pillen. Ze hebben mij dan in een baxter Kalium bijgegeven. Elke morgen om 6 uur werd er een bloedstaal genomen om het gehalte te controleren. Dit bleef echter te laag. Daarom mag ik mijn Co-diovane en Hygroton niet meer nemen en heeft men iets anders voorgeschreven. De zondag was de eerste keer dat ik te klagen had over het eten. Het kalfsgebraad was precies vlees van een 'oude ezel' zoals de Cois (een kamergenoot) zei. De worteltjes waren nog half rauw en de gebakken aardappeltjes waren precies drie keer gefrituurd... Voor de rest hebben we over het eten niet te klagen gehad. Alleen was er in de namiddag geen cognakske bij de koffie...
Maandag namiddag mocht ik om 14 uur het ziekenhuis verlaten. Ik moet wel elke dag een inspuiting krijgen (zelf prikken) tegen het flubiet en mijn bloeddruk in 't oog houden. Woensdag moet ik dan terug op controle voor mijn bloeddruk en het K-gehalte. Ik moet het nog een zestal weken kalm aan doen (geen zware inspanningen, niet meer dan 5 kg heffen, en niet aan sport doen). Wat ik op doktersvoorschrift wel moet eten zijn 'tomaten, bananen en veel zwarte chocolade'. Is da gene goeien dokter? Alleen van de twee glazen wijn per dag heeft hij nog niet gesproken; maar dat vraag ik hem morgen wel...
De zaterdag hebben ze dan ontdekt dat het Kalium-gehalte in mijn bloed te laag bleef. Dit zou te wijten zijn aan mijn bloeddrukverlagende pillen. Ze hebben mij dan in een baxter Kalium bijgegeven. Elke morgen om 6 uur werd er een bloedstaal genomen om het gehalte te controleren. Dit bleef echter te laag. Daarom mag ik mijn Co-diovane en Hygroton niet meer nemen en heeft men iets anders voorgeschreven. De zondag was de eerste keer dat ik te klagen had over het eten. Het kalfsgebraad was precies vlees van een 'oude ezel' zoals de Cois (een kamergenoot) zei. De worteltjes waren nog half rauw en de gebakken aardappeltjes waren precies drie keer gefrituurd... Voor de rest hebben we over het eten niet te klagen gehad. Alleen was er in de namiddag geen cognakske bij de koffie...
Maandag namiddag mocht ik om 14 uur het ziekenhuis verlaten. Ik moet wel elke dag een inspuiting krijgen (zelf prikken) tegen het flubiet en mijn bloeddruk in 't oog houden. Woensdag moet ik dan terug op controle voor mijn bloeddruk en het K-gehalte. Ik moet het nog een zestal weken kalm aan doen (geen zware inspanningen, niet meer dan 5 kg heffen, en niet aan sport doen). Wat ik op doktersvoorschrift wel moet eten zijn 'tomaten, bananen en veel zwarte chocolade'. Is da gene goeien dokter? Alleen van de twee glazen wijn per dag heeft hij nog niet gesproken; maar dat vraag ik hem morgen wel...
dinsdag 10 maart 2009
Verdere onderzoeken
De zondag is onze Jan met Tinne en Jaana langs geweest. Ze zijn komen eten en ons Mwat heeft héél goed vegetarisch gekookt. Tegen half zes zijn ze vertrokken naar "moeder" (grootmoeder van Tinne). Hierbij een foto van die flinke meid. Kijk maar eens hoe ze al gegroeid is!
Maandag moest ik dan om half één in het UZA zijn. Ofwel nuchter, ofwel na een licht ontbijt genomen voor zeven uur 's morgens. Om half zeven liep de wekker af, 'k heb één pistoleke gegeten en ben terug in bed gekropen tot negen uur. Het "Mibi" onderzoek verliep vlot en tegen half drie waren we al paraat aan de dienst 'hartziekten'. Hier nog gauw een 'ECG' (electrocardiogram) laten nemen en wachten op de uitslag van de MIBI. Het diagram was normaal, de fietsproef was heel goed en voor het resultaat van de MIBI was het nog te vroeg. Ik moest vandaag terug bellen. Vanmorgen dan vroeg opgestaan om de mannen van Vaillant op te vangen bij onze Koen, maar eerst naar Dr. Van Herck gebeld en die vertelde me dat alles in orde was met de MIBI!
Om half twaalf kwam dan de bewuste technieker aan en die heeft de "ontstekingsbewaker" van de verwarmingsketel vervangen. Nu zou alles in orde moeten zijn... Daarna ben ik dan langs het districtshuis gereden om een bewijs van "Gezinssamenstelling" te halen, want dat heeft men nodig om mijn "pensioen" uit te betalen. Het is namelijk een bewijs van 'leven', zonder dit kunnen ze dat niet uitbetalen.
Tegen één uur dan thuis gegeten en tegen twee uur vertrokken naar de Kern om naar de film "MAMMA MIA" te gaan kijken. Het was pure nostalgie... al die ABBA liedjes en die pakjes. Heel de zaal zong bijna mee. Soit. Morgen gaan we babysitten bij onze Stef, donderdag nog inkopen gaan doen, zodat ons Mwat van alles in huis heeft en overmorgen moet ik dan binnen in het UZA voor mijn operatie van vrijdag.
vrijdag 6 maart 2009
Pre-operatieve onderzoeken Vervolg
Vandaag dan nuchter dat onderzoek gehad. Eerst een cardiogram en daarna de fietsproef. Tijdens de laatste etappe (200W) werd er een radioactieve stof ingespoten. Binnen het uur moest ik dan onder de scanner. Dus direct naar de dienst Nucleaire geneeskunde waar ik een brikje Choco van Inza te drinken kreeg. Twintig minuten later moest ik onder de scan. Alles is naar wens verlopen en ik moet maandag terug voor het tweede deel van het onderzoek. Thuisgekomen hebben we dan ons middagmaal genomen en direct daarna voelde ik me toch niet te best. Ben wat gaan liggen en volgens MJ direct in slaap gevallen... Tegen vijf uur zijn we naar Bart en Sophie gereden om aldaar op onze Stef te gaan letten. En hier zitten we nu. Stefke slaapt, Bart is Amelie naar scouts weekend gaan doen en Sophie en Dries zijn naar een prijsuitreiking in Ter Elst. Van zodra ze terug zijn gaan we terug naar huis en kruipen we in ons bedje...
donderdag 5 maart 2009
Pre-operatieve onderzoeken
Ja, ik dacht dat ik er met een half uurke van af zou komen... Mijn ...
De woensdagmorgen moest ik naar het UZA langs de dienst "Anesthesie" voor een pre-operatief onderzoek. Een vragenlijstje invullen , bloeddruk nemen en weg dacht ik... Nee, de jonge dokteres deed haar werk héél goed. Ze bekeek mijn dossier van voor tot achter. Zo viel ze over een 'teveel aan Kalium' in mijn vorig bloedonderzoek... Voor alle veiligheid maar eens terug laten onderzoeken. Ook mijn 'hartinfarct'-je van 1999 genoot haar volle aandacht... Of ik sindsdien nog op de afdeling hartziekten was geweest??? Neen natuurlijk want ik mankeer niks... "Ik ga toch maar eens een film van je hart maken en als het niet 100% is moet je maar naar de dienst hartziekten" zei ze... Wat dacht ge? Natuurlijk moest ik verder... De cardioloog van wacht vond het nodig dat ik morgen (de vrijdag) een " Echo - sestamibi " test zou ondergaan. Dit is een hartspierscintigrafie na inspanning. Dus eerst een fietsproef en tijdens de maximale belasting wordt er een geringe dosis 99mTc-MIBI via het infuus ingespoten wat moet toelaten de doorbloeding op het ogenblik van inspanning in beeld te brengen. Een uur later wordt er dan een scan genomen. Een gamma-camera vangt de straling van de toegediende radioactieve stof op waardoor een beeld van het hart ontstaat.
Dezelfde scan moet ik dan de maandag 9 maart 2009 ook nog eens krijgen, maar dan zonder inspanning ( in rust) Beide dagen moet ik tegen 10 uur nuchter naar het UZA. Resultaten zullen mij maandagnamiddag meegedeeld worden.
Het is dan maar te hopen dat de operatie normaal kan doorgaan...
Ondertussen heeft Koen nog altijd last met de verwarming. De condensatieketel slaat altijd af en geeft als foutcode F28. Vandaag zijn de mannen van DESVA langs geweest. De wet van Murphy... Toen zij aankwamen was er geen vuiltje aan de lucht. Hun vader had mij al gezegd dat er misschien te weinig zuurstof aangetrokken werd sinds de keuken van een valse plafond werd voorzien en de gaten naar de ketel dichtgemaakt. Ik kon hierin komen en gezien vandaag onze Koen die deur had laten openstaan en er dus geen probleem leek te zijn, besloten we dat ik een 'roosterke' boven de deurtjes zou plaatsen. In de namiddag ben ik dan met ons Mwat terug geweest om eraan te beginnen; en zie... de ketel was afgeslagen... Ik belde de 'mannen' dan terug en de vader besloot iemand van VAILLANT te raadplegen. Daar zeiden ze hem dat het misschien de 'gastoevoer' wel kon zijn. Gezien het toestel dan moet opengegooid worden is dit werk voor een eigen technieker. Dinsdag voormiddag komt er één van de fabrikant langs om te proberen de problemen op te lossen... Wordt vervolgd.
De woensdagmorgen moest ik naar het UZA langs de dienst "Anesthesie" voor een pre-operatief onderzoek. Een vragenlijstje invullen , bloeddruk nemen en weg dacht ik... Nee, de jonge dokteres deed haar werk héél goed. Ze bekeek mijn dossier van voor tot achter. Zo viel ze over een 'teveel aan Kalium' in mijn vorig bloedonderzoek... Voor alle veiligheid maar eens terug laten onderzoeken. Ook mijn 'hartinfarct'-je van 1999 genoot haar volle aandacht... Of ik sindsdien nog op de afdeling hartziekten was geweest??? Neen natuurlijk want ik mankeer niks... "Ik ga toch maar eens een film van je hart maken en als het niet 100% is moet je maar naar de dienst hartziekten" zei ze... Wat dacht ge? Natuurlijk moest ik verder... De cardioloog van wacht vond het nodig dat ik morgen (de vrijdag) een " Echo - sestamibi " test zou ondergaan. Dit is een hartspierscintigrafie na inspanning. Dus eerst een fietsproef en tijdens de maximale belasting wordt er een geringe dosis 99mTc-MIBI via het infuus ingespoten wat moet toelaten de doorbloeding op het ogenblik van inspanning in beeld te brengen. Een uur later wordt er dan een scan genomen. Een gamma-camera vangt de straling van de toegediende radioactieve stof op waardoor een beeld van het hart ontstaat.
Dezelfde scan moet ik dan de maandag 9 maart 2009 ook nog eens krijgen, maar dan zonder inspanning ( in rust) Beide dagen moet ik tegen 10 uur nuchter naar het UZA. Resultaten zullen mij maandagnamiddag meegedeeld worden.
Het is dan maar te hopen dat de operatie normaal kan doorgaan...
Ondertussen heeft Koen nog altijd last met de verwarming. De condensatieketel slaat altijd af en geeft als foutcode F28. Vandaag zijn de mannen van DESVA langs geweest. De wet van Murphy... Toen zij aankwamen was er geen vuiltje aan de lucht. Hun vader had mij al gezegd dat er misschien te weinig zuurstof aangetrokken werd sinds de keuken van een valse plafond werd voorzien en de gaten naar de ketel dichtgemaakt. Ik kon hierin komen en gezien vandaag onze Koen die deur had laten openstaan en er dus geen probleem leek te zijn, besloten we dat ik een 'roosterke' boven de deurtjes zou plaatsen. In de namiddag ben ik dan met ons Mwat terug geweest om eraan te beginnen; en zie... de ketel was afgeslagen... Ik belde de 'mannen' dan terug en de vader besloot iemand van VAILLANT te raadplegen. Daar zeiden ze hem dat het misschien de 'gastoevoer' wel kon zijn. Gezien het toestel dan moet opengegooid worden is dit werk voor een eigen technieker. Dinsdag voormiddag komt er één van de fabrikant langs om te proberen de problemen op te lossen... Wordt vervolgd.
zondag 1 maart 2009
Weekend
Het was me het weekendje wel...
Donderdagavond met Louis en Marcella naar het EWT geweest. Terwijl we van het toneel genoten had Joëlle ons opgebeld. Na de voorstelling hebben we direct contact opgenomen, maar ze bleek al te slapen. Jessica vertelde ons dat Joëlle de vrijdag dringend moest geopereerd worden. Ze had ons gecontacteerd om haar eventueel naar Gent te voeren... Wat echter moeilijk was gezien onze afspraken voor het weekend. Allez, we verbonden ons ertoe haar zaterdag of zondag in Gent te gaan terughalen.
Vrijdagmorgen zijn we naar Teske vertrokken omdat de loodgieter de gesprongen waterleiding zou komen repareren. Eerst ons Amelie afgehaald en dan richting Tessenderlo. Rond elf uur zou hij komen. Wij zijn dan maar begonnen met de opkuis van het bos (in de regen). Tegen half één zijn we gaan eten en toen er rond twee uur nog geen loodgieter geweest was heb ik de firma maar opgebeld en tegen 16 uur was hij er dan. De gesprongen buis was tamelijk vlug hersteld, maar de verbindingsdarm met de kraan bleek ook defect en zo had hij er geen bij en was er ook geen voorradig in het magazijn. Hij ging ze bestellen en ons bellen als hij ze kon komen plaatsen. We konden dus voorlopig verder. Overal was er water, behalve aan de keukenkraan, waar het koud water was afgekoppeld. Alleen... als ge aan die kraan kwam en er wat mee naar de koude kant draaide liep er onderaan die kapotte darm toch nog regelmatig wat uit (in de kast) en voor we doorhadden wat dat eigenlijk was, was het al zaterdagmiddag... Soit. We hebben ons kunnen wassen, eten en 's avonds gezellig met Amelie enkele video's gezien. De zaterdagmorgen zijn we dan naar Scherpenheuvel getrokken om voor Joëlle en noveenkaars te branden. Voor Amelie moest die kaars ook dienen voor Vava... In "Het Fijn Genoegen" zijn we dan een koffie (of cola) gaan drinken en terwijl we daar zaten kreeg ik telefoon van Joëlle dat ze mocht afgehaald worden. Eerst naar Teske waar ons middagmaal al bijna klaar was, vlug gegeten en vertrokken voor een ritje van 110 km (Tessenderlo- Gent). We zijn rond kwart voor drie aangekomen in Gent, hebben Joëlle opgepikt en zijn dan naar Kampenhout gereden. Daar zijn we nog even mee binnen geweest en hebben wat met de WII gespeeld... Amelie is echt een krak (iedereen stond stomverbaasd van haar prestaties "bowlen")... Tegen kwart over vijf zijn we dan naar Edegem getrokken om Amelie terug te brengen. Daar hebben we dan samen een 'boke' gegeten en nadien nog een nieuw gezelschapspel gespeeld, zodat we rond de negenen maar thuis waren en enkele uurtjes later moe, maar voldaan konden gaan slapen.
Donderdagavond met Louis en Marcella naar het EWT geweest. Terwijl we van het toneel genoten had Joëlle ons opgebeld. Na de voorstelling hebben we direct contact opgenomen, maar ze bleek al te slapen. Jessica vertelde ons dat Joëlle de vrijdag dringend moest geopereerd worden. Ze had ons gecontacteerd om haar eventueel naar Gent te voeren... Wat echter moeilijk was gezien onze afspraken voor het weekend. Allez, we verbonden ons ertoe haar zaterdag of zondag in Gent te gaan terughalen.
Vrijdagmorgen zijn we naar Teske vertrokken omdat de loodgieter de gesprongen waterleiding zou komen repareren. Eerst ons Amelie afgehaald en dan richting Tessenderlo. Rond elf uur zou hij komen. Wij zijn dan maar begonnen met de opkuis van het bos (in de regen). Tegen half één zijn we gaan eten en toen er rond twee uur nog geen loodgieter geweest was heb ik de firma maar opgebeld en tegen 16 uur was hij er dan. De gesprongen buis was tamelijk vlug hersteld, maar de verbindingsdarm met de kraan bleek ook defect en zo had hij er geen bij en was er ook geen voorradig in het magazijn. Hij ging ze bestellen en ons bellen als hij ze kon komen plaatsen. We konden dus voorlopig verder. Overal was er water, behalve aan de keukenkraan, waar het koud water was afgekoppeld. Alleen... als ge aan die kraan kwam en er wat mee naar de koude kant draaide liep er onderaan die kapotte darm toch nog regelmatig wat uit (in de kast) en voor we doorhadden wat dat eigenlijk was, was het al zaterdagmiddag... Soit. We hebben ons kunnen wassen, eten en 's avonds gezellig met Amelie enkele video's gezien. De zaterdagmorgen zijn we dan naar Scherpenheuvel getrokken om voor Joëlle en noveenkaars te branden. Voor Amelie moest die kaars ook dienen voor Vava... In "Het Fijn Genoegen" zijn we dan een koffie (of cola) gaan drinken en terwijl we daar zaten kreeg ik telefoon van Joëlle dat ze mocht afgehaald worden. Eerst naar Teske waar ons middagmaal al bijna klaar was, vlug gegeten en vertrokken voor een ritje van 110 km (Tessenderlo- Gent). We zijn rond kwart voor drie aangekomen in Gent, hebben Joëlle opgepikt en zijn dan naar Kampenhout gereden. Daar zijn we nog even mee binnen geweest en hebben wat met de WII gespeeld... Amelie is echt een krak (iedereen stond stomverbaasd van haar prestaties "bowlen")... Tegen kwart over vijf zijn we dan naar Edegem getrokken om Amelie terug te brengen. Daar hebben we dan samen een 'boke' gegeten en nadien nog een nieuw gezelschapspel gespeeld, zodat we rond de negenen maar thuis waren en enkele uurtjes later moe, maar voldaan konden gaan slapen.
Abonneren op:
Posts (Atom)