Lafôret

Als onze laatste vrienden uit Beernem terug huiswaarts gekeerd waren, hebben wij direct een namiddag platte rust ingeschakeld om wat te bekomen. ' s Avonds (vrijdag 18 juli) was het dan het verjaardagsfeestje van Sinia, waar onze Koen en Jan met Tinne als vertegenwoordigers van onze familie naartoe getrokken zijn. Het was heel goed zegden ze en gezellig. De zaterdag zijn dan onze Bart en familie voor één week vertrokken naar het huisje van de ouders van Anke (de echtgenote van Dries Leysen). Voor ons was het ondertussen aftellen in Beernem, en dat deden we met toch niet al te best weer. 's Zondags zijn we nog een fietstochtje van 22 km gaan doen in de omgeving en 's avonds tegen 20:30 uur kwamen de vakantiegangers terug thuis. Er werd honderd en één verteld over wat ze meegemaakt hadden en ze hebben tot half één 's nachts foto's laten zien. Natuurlijk was het 's morgens geen zeven uur meer als we opstonden, maar al na de negenen... Gelukkig had Ann zich al over de honden ontfermd. Rond de middag waren we terug in Wilrijk waar we wat opgeruimd hebben en ons ma enkele broeken van onze Jan heeft korter gemaakt. (die was die in Beernem komen afgeven) We zijn dan rond de zevenen 's avonds vertrokken naar Ledeberg om hem die te bezorgen. Dus we waren weeral laat thuis!
Dinsdag wilden we gaan trainen, maar door de boodschappen die we nog moesten doen, is het er niet van gekomen. De woensdag morgen zijn we dan naar Lafôret getrokken om de familie Bart te gaan bezoeken. Rond de middag kwamen we daar aan en we werden al enthousiast opgewacht in Vresse. We zijn dan samen gaan eten en hebben er de 'sprookjeswandeling' gedaan.
Donderdag was een zwemdag (in de Lesse gespeeld) en vrijdag zouden we terug vertrekken. We zijn echter een dag langer gebeleven want op vrijdag was de verhuis gepland naar hun tweede vakantieverblijf (enkele honderden meter verder) en wij hebben mee helpen verhuizen.
Omdat we dan niet teveel tijd hadden om eten te maken, besloten we om te gaan eten bij "Pierre", in het volgend dorp (zo'n 4 km verder). Bart en de kinderen gingen deze afstand overbruggen met de luchtmatras op de Semois. Ze vertrokken al voor half twaalf om tegen één uur daar te zijn. Wij kwamen dan later met de auto. Onderweg zagen wij echter alleen kajaks varen, we dachten "oei, die hebben hun best gedaan en zijn er al". Bij Pierre aangekomen waren ze daar natuurlijk nog niet, en wijle terug... We hebben ze dan gevonden ergens in den helft... Er was bijna geen stroming en op sommige plaatsen schuurde Bart met zijn achterwerk tegen de keien...
Amelie zag het niet meer zitten en kwam met ons mee. Bart en Dries hebben echter het ganse traject uitgedaan en kwamen iets na twee uur in het restaurantje aan. (wij hadden ondertussen al gedaan met eten...) Ze waren moe, verbrand, maar voldaan dat ze in hun opzet geslaagd waren.
Ondertussen werden dan Dries en Anke met hun familie verwacht voor het avondmaal. Het was een blij weerzien voor de kinderen, die direct hun speelkameraadjes hadden en die tot 22 uur buiten gespeeld hebben. Zaterdag morgen zijn we dan terug naar huis gereden, maar niet langs de autostrade, zodat we langs vele kleine Waalse dorpjes gereden zijn. We hebben er drie uur over gedaan, maar het was de moeite ( allez, in Wallonië toch ) en we hadden tijd, want we werden maar tegen 18 uur bij Danny en Lucien verwacht voor een etentje.
Vandaag wat langer geslapen, den hof gedaan en met de fiets naar Edegem om naar onzen Bart zijnen telefoon te gaan zien. Volgens de madamme van het agentschap in Lafôret lag zijn telefoon niet goed op, want ze kreeg altijd occupé! (bij nazicht bleek dat alle stekkers uitgetrokken waren)
We hebben dagt gefikst en een bezoekje gebracht aan de ouders van groten Dries...
Dan naar huis, iets gegeten en tegen 19:30 uur begonnen aan het updaten van deze blog.