Reis naar Noorwegen met LBC-Vilvoorde.
Op zondag 10 juli 2011 voelden we al heel de morgen de spanning. Tegen 16 uur zouden Rita en Ludo bij ons zijn om te vertrekken richting Dilbeek.
Om half vier waren zij er al en konden wij dus tijdig vertrekken. Het vertrek in Dilbeek was gepland om 17:45 uur. Nadat iedereen gearriveerd was (ook een gedeelte van de groep van Erna) en onze auto een veilig onderkomen gevonden had op de oprit van Delphine, zijn we om half zes vertrokken richting Vilvoorde. Hier stond ook iedereen al te wachten en zijn we dus na een kort oponthoud vertrokken richting Beverlo waar we het grootste deel van de groep ‘Erna’ hebben opgepikt. De laatsten pikten we op in Helchteren.
Rond 20 uur waren we compleet en kon de lange reis naar Fredrikshavn aanvangen. Deze is probleemloos verlopen. Om 4 uur waren we de grens met Denemarken overgestoken en hielden we een laatste “pitt-stop”. Nog gauw effe gaan plassen en terug de bus op voor het laatste stuk. Iets na 8 uur zijn we dan aangekomen in Fredrikshavn waar we na de aankoop van onze ticketten aan boord konden. We moesten echter tot 10 uur wachten alvorens de kajuiten klaar waren en we konden vertrekken.
Nog voor we weg waren zijn we in onze kajuit gekropen en hebben tot 12 uur geslapen. Gelukkig heeft Ria onderweg nog enkele mooie foto's genomen van de kustlijn die we volgden... (zie boven)
Daarna was het lunch, maar onze groep mocht pas om 13:30 uur gaan lucnchen.
 |
| Uitgebreid middageten op onze overzetboot... Van Noorwegen |
Het was de moeite van het wachten waard! Wat een buffet, en wat een keuze… Iedereen verliet voldaan het restaurant en we gingen op het bovendek om van het mooie zicht te genieten bij het binnenvaren van de Oslo-fjord. Zoals voorzien legden we na 11 uur varen om 19 uur aan de kade van Oslo aan.
 |
| Zicht op Oslo vanop de overzetboot... Van Noorwegen |
 |
| "Het nieuwe concertgebouw van Oslo" Van Noorwegen |
Daarna terug de bus op om het laatste stuk, een dikke 200 km , naar Al te rijden. Hierboven een indruk van het nieuwe concertgebouw van Oslo dat pas enkele jaren geleden geopend werd.
Rond 23 uur zijn we in Al aangekomen en werden verwelkomd op een stevig bord soep en spagetti bolognaise. Na het eten kreeg ik van Josefa de sleutels van de kamers voor onze groep. Groot was het ongenoegen bij sommigen toen bleek dat we niet allemaal over een tweepersoonskamer met badkamer en WC konden beschikken, maar dat er drie kamers waren waarin er zich twee slaapkamers bevonden, maar waar de mensen de badkamer en het toilet moesten delen. Na veel problemen met mensen en sleutels zijn we dan, zeer moe van de lange reis, tussen 1 en half 3 gaan slapen. Hieronder een foto van ons verblijf.
De dinsdag morgen, 12 juli 2011 was het ontbijt voorzien om 9:00 uur. Nog voor ik kon ontbijten werd ik al aangesproken door iemand die terug gevoerd wilde worden naar Oslo en hij zou dan wel het vliegtuig terug naar huis nemen… Dit vanwege het probleem met de badkamer. We hebben hem kunnen sussen door de twee koppels te scheiden en één van beiden onder te brengen in een aparte vleugel.
 |
| De ganse groep wandelaars op weg naar Al... Van Noorwegen |
Na het ontbijt zijn we dan naar het dorp Al getrokken voor een verkenningswandeling en een geleid bezoek aan de kerk en het Bygdemuseum met woningen en gebruiksvoorwerpen van weleer. Een soort openluchtmuseum van de streek met typische oude Noorse huisjes en boerderijen; zoiets als we bij ons in Bokrijk kunnen zien. Tussenin hadden we dan nog enkele uren tijd gekregen om eens in de gemeente te wandelen en kennis te maken met de plaatselijke winkeltjes. Tegen half zes zijn we dan terug gekeerd, zijn we gaan eten en tijdig gaan slapen om wat slaap in te halen.
 |
| De wandelaars moesten over een klein bergriviertje... Van Noorwegen |
Woensdag, 13 juli 2011, zijn we dan naar Bersjoen gereden waar we een lange wandeling zijn gaan maken. We hadden voorzien in drie mogelijke routes en alles leek goed te gaan, tot de groep die de langste wandeling gedaan had en tegen 16 uur terug was aan de bus bleek te moeten wachten op de groep die een veel kortere wandeling gemaakt had. De eerstvolgende foto is van de plaats waar we een water over moesten en onze gids Frans een schaap met haar kleintjes vergezelde.
 |
"Hoe geraken we hier in Godsnaam over???" Van Noorwegen
|
 |
| "Onze gids helpt de schaapjes over..." Van Noorwegen |
Toen we in de verte vier mensen zagen naderen en we met de verrekijker geconstateerd hadden dat het mensen van ons betrof, waren we gerust gesteld. Echter niet voor lang, want een groepje van 5 bleek zich onderweg afgescheurd te hebben om via de opgekomen route terug te keren.
 |
| "Zicht op het berghotelletje (links) van Bergsjostolen" Van Noorwegen |
We werden natuurlijk een beetje ongerust, temeer daar het al 17:30 uur was en we afgesproken hadden om tegen 17 uur te vertrekken.
 " |
| "Vier op één rij in Bergsjostolen" Van Noorwegen |
Ludo besloot om hen tegemoet te trekken. En zie, hij was nog niet aan de heuvelkam waarover we niets meer konden zien, of zij kwamen er aan. Iedereen blij natuurlijk en benieuwd naar hun avonturen… Voor straf hebben ze elk honderd lijnen moeten schrijven “Ik moet steeds de gids volgen!”
Om het verhaal kort te maken, we zijn onmiddellijk vertrokken en kwamen natuurlijk te laat terug. Maar het eten werd gewoon opgewarmd (maccaroni met hesp en kaas) en we hebben toch nog genoten van een aangename avond.
Donderdag 14 juli 2011 beloofde de mooiste dag van de week te worden. Daarom hadden we de mooiste trip naar dan verplaatst. Deze trip was “Noorwegen in een notedop”. We zouden de prachtige natuur hier in alle mogelijke vormen te zien krijgen. Het was wel vroeg opstaan! We moesten om 6:15 uur al klaar zijn voor het ontbijt, want de bus vertrok om 7 uur, en we zouden maar tegen 19 uur terug zijn. Het beloofde dus een lange dag te worden!
We zijn vertrokken naar Laerdal met zijn zalmrivier, waar tussen eind mei en begin juni er duchtig op de zalm gevist wordt.
De zalm keert dan terug naar zijn geboorteplaats (rivieropwaarts) om er kuit te schieten en dan te sterven. Terwijl die honderduizenden vissen stroomopwaarts willen worden die opgejaagd door vissers die er dan een wedstrijd van maken om de grootste en de zwaarste zalm te vangen. Het grootste exemplaar dat men hier gevangen heeft was een vis van 1,5 meter lang en 36 kg.
Dan zijn we de oudste en bekendste “Stavkirke” van Borgund (een houten kerk van meer dan 850 jaar oud) gaan bezoeken, waarna we doorgereden zijn over de hoogvlakte (met mooie uitzichten) naar de Naeroyford. Hier hebben we een boottocht gemaakt van Flam naar Gudvangen. Het was een tochtje van meer dan twee uur in een prachtig weertje, waar iedereen van genoten heeft.
In Gudvangen hebben de de bus terug genomen om tegen 20 uur terug thuis te zijn. Het avondeten bestond uit een voortreffelijke soep als voorgerecht en als hoofdgerecht sla, tomaatjes, gebakken zalmfilets en puree! Om duimen en vingers van af te likken. Voor nagerecht kregen we nog een zelfgemaakte chocolade pudding, heerlijk!
Vrijdag 14 juli 2011 was voorzien om een prachtige treintrip te maken naar Finse, ( het hoogst gelegen spoorwegstation van Noorwegen )en dit op de bekende “Bergensbanen”, de spoorweg die Oslo met Bergen verbindt!
De techniek liet het echter afweten. Toen we om kwart voor tien, gelaarsd en gepakt, aan het station stonden, bleek de trein al meer dan twee uur vertraging te hebben wegens een electriciteitspanne op de lijn. Gezien we het niet meer betrouwden, besloten we een halve rustdag in te ruilen en verder te rijden naar TORPO, waar we een bezoekje brachten aan de “Stavkirke” aldaar en dan door te rijden naar GOL, waar het braderij en kermis was… De GOLDAGAN. De reis naar Finse zal dan doorgaan op maandag 18 juli 2011.
We hebben hier wat rondgelopen, gepicknickt, wat winkeltjes bezocht, een crèmeke gegeten, iets gedronken, wat gewandeld, kortom genoten van een vrije dag... De dag werd dan afgesloten met een muziek quiz georganiseerd door de man van Erna (groepsleidster van de andere groep) en die door ons samengestelde team (vier personen van elke groep) gewonnen werd. Als beloning mochten we dan 's anderendaags 's avonds op het aperitief komen bij Ludwig, de gids.
Op zaterdag 16 juli konden we dan genieten van een echte vrije dag. 's Morgens ontbijt om 9 uur en daarna thuisblijven of mee met een grote groep op stap naar enkele meren hier in de omgeving. De meerderheid van onze groep besloot van hier te blijven en mee te doen aan de zoektocht die ter plaatse georganiseerd was door Erna. Al die meededen hebben het ervaren als een goed in elkaar gestoken quiz...
waar we allen pret aan beleefden bij het oplossen van de verschillende vragen. Hierbij een foto van de groep waarmee we de kwis gedaan hebben...
's Avonds voor het slapengaan kwamen er nog enkele schaapjes voorbij, die we dan ook geteld hebben alvorens onder de wol te kruipen...
Op zondag 17 juli zijn we op ons normaal uur gaan ontbijten (9:00 uur) en daarna met de bus vertrokken naar Dynafjell, "de wijdewereldwandeling" met fantastische vergezichten...
De wandeling startte in Bosset, waar we met de ganse groep rond kwart voor 11 vertrokken zijn. Al gauw bleek dat het tempo voor een groot gedeelte van onze groep veel te hoog lag en wij telkens achterbleven. Elvire heeft zich hierin opgewonden en het de gidsen wijsgemaakt dat ze zonder de mensen die niet konden volgen geen vakantie zouden gehad hebben. Om het kort te maken een half uurtje later zijn we gescheiden van tafel en bed en is één groep meegegaan met Ludwig, de andere met Frans en de derde met de chauffeur die door Ludwig, zonder consult, aangeduid werd als de gids van de derde groep. Ik besloot dan maar mee te gaan met de derde groep omdat daar de meesten van de groep "Borloo" (zoals ze ons noemen) bij waren. Wij hebben een heel mooie en rustige wandeling, op ons eigen tempo, gehad en zijn rond 14 uur terug bij de bus aangekomen, alwaar we ons lunchpakket verorberd hebben. Ondertussen was het licht gaan regenen en tegen we de bus bereikt hadden was het serieus beginnen gieten. Om 16 uur kwamen de anderen dan aan de bus en bleek dat die allemaal kletsnat waren en eigenlijk niet genoten hadden van de natuur en de vergezichten omdat ze teveel op de weg moesten letten.
Wij hebben ons ondertussen in de bus geamuseerd met de bus om te toveren in een slaapbus, wat in de meeste landen niet meer mag... Ludo was de technicus van dienst, maar moest tenslotte de hulp inroepen van de chauffeur om het klaar te krijgen...
Hierbij het resultaat van de noeste arbeid... Een koppel klaar om te slapen.
Bij het naar beneden rijden stond er in een bocht een jeep geparkeerd en onze chauffeur Kurt had problemen om met de bus te keren. Eerst wat afgewacht en geclaxoneerd, maar niemand daagde op. Dan zijn we allen uitgestapt (om de bus lichter te maken) en toen bleek hij zijn bocht wel te kunnen nemen. Het probleem was dat de onderkant van de bus in die scherpe bocht de weg dreigde te raken en dan zouden we natuurlijk verder van kant zitten.
We hebben Kurt dan hartelijk bedankt met een "Zone goeie hebben wij nog niet gehad hip hoi" Enfin, het is goed afgelopen en iets voor 17 uur waren we thuis, zodat we tegen 18:30 uur op ons normaal uur konden gaan eten.
Maandag 18 juli hebben we dan onze uitgestelde treinreis naar Finse gemaakt. Het was erg bewolkt, maar voorlopig was het nog niet aan het regenen.
Na een reis van ongeveer een uur kwamen we op het hoogste spoorwegstation van Europa aan, gelegen op 1222 meter. Hier werd afgesproken wat we gingen doen. De snelle en iets minder snelle stappers zouden met Ludwig en Frans meegaan om dichter naar één van de gletsjer tongen te gaan. De eerste groep zo ver mogelijk, de anderen zouden terugkeren als het te moeilijk voor hen werd.
De wandelaars gingen met Vera een heuvelachtige natuurwandeling maken van ongeveer 7 kilometer, met een prachtig zicht op drie gletsjertongen.
Deze laatste groep was rond twee uur terug in de jeugdherberg waar we ons konden verwarmen en iets eten. Tegen 15 uur is het dan beginnen regenen en tegen 16 uur kwamen de anderen zo in kleine groepjes binnengestapt. We moesten onze tijd daar gezellig doorbrengen want de trein terug was maar voorzien voor 18:18 uur.
Na een zware of minder zware dag zijn we dan in onze accomodatie aangekomen en konden we gaan eten tegen 20 uur. Nog wat plannen en iedereen informeren en het was gauw 23 uur, zodat iedereen wel graag zijn bed op zocht.
Dinsdag 19 juli was onze laatste volledige dag in Al. We zouden naar "het einde van de wereld" rijden... een wandeling maken die hier genoemd wordt "de merenketting" en ons langs DJUP - TOVIKA - INDALSHYTTA voerde. Het was ons voorgesteld als zijnde een niet te moeilijke tocht. Na enkele honderden meters waren er al enkelen die moesten afhaken vanwege te slijkerig en te moeilijk begaanbaar. Ik vond het onverantwoord om verder te gaan en besloot met elf mensen terug te keren naar de bus.
Terug aangekomen in de bus hebben we dan onze lunch gebruikt en na de lunch heb ik voorgesteld om een wandeling in de buurt te maken. Ludo had al eens gaan rondkijken en we besloten de rechterkant naast het riviertje te nemen. Marie-Jeanne was ondertussen onwel geworden, voelde zich niet in staat om nog te wandelen en wou wat gaan liggen. Kurt, de chauffeur en enkele anderen besloten ook in de bus te blijven, zodat we uiteindelijk met vijven de wandeling aanvatten. We hebben ongeveer drie kwartier gewandeld langs een landweg en zijn tot op een hoogvlakte geweest. Onderweg hebben we genoten van de natuur en de prachtige uitzichten.
We hebben zelfs een dode lemming van dichtbij kunnen bekijken. Om het zekere voor het onzekere te nemen zijn we na drie kwartier terug gedraaid omdat we niet zeker waren wanneer de anderen terug bij de bus zouden zijn. Om half vier arriveerden dan de anderen beetje bij beetje zodat we om 15:45 konden vertrekken. Iets na vijf uur waren we terug "thuis" en konden we beginnen aan het een beetje proper maken zodat we onze kamer verlieten zoals we ze gekregen hadden. Na het avondeten hebben we nog een klein cadeauke gegeven aan de verantwoordelijken van het centrum en zijn er enkelen gaan dansen bij de andere groep, en de rest van onze groep is in ons halletje gaan genieten van de rest van de drank, zodat we niets meer moesten meesleuren naar Vlaanderen... Ons MJ was al gaan slapen want die voelde zich al een hele tijd niet zo goed...
Woensdag 20 juli ... De dag van 't vertrek was aangebroken. Onze bagage moest tegen 6:30 uur klaar staan aan de bus. Dan konden we gaan ontbijten en onze picknick maken. Tegen 7:30 uur was dan het vertrek voorzien.
Om 11:30 uur waren we in OSLO en konden we in Bygdoy hebben we met zijn allen het Fram museum gaan bezoeken. Nadien volgde er een wandeling door het centrum van Oslo langs het operagebouw, het stadhuis, het theater en het koninklijk paleis.
Daarna waren we voor ongeveer anderhalf uur vrij om wat rond te kuieren, want om 16 uur moesten we al aan de parking zijn zodat de bus ons naar "Vigelandparken" kon brengen.
Hier kregen we de tijd tot 18 uur om dit prachtige openluchtmuseum te bewonderen. Dan bracht de bus ons naar de "veerboot" die om 20 uur vertrok richting Frederikshavn.
Tegen 21:30 uur kregen we daar een uitgebreid buffet dat bij iedereen enorm in de smaak viel. Wij zijn dan direct naar onze kajuit gegaan om op onze nationale feestdag tegen 06:30 uur te gaan ontbijten. Onmiddellijk na het ontbijt moesten we dan onze kajuit leegmaken want tegen 08:00 zouden we arriveren. We waren echter iets vroeger en om 08:00 waren we al aan het ontschepen. De bus wachtte ons op, maar moest nog enige douane formaliteiten vervullen (o.a. 140 € tol betalen) alvorens we mochten vertrekken. De bus van onze 'aflossers' (diegenen die na ons dezelfde reis deden) was echter nog niet aangekomen. Ze had een uur vertraging door een ongevalletje in het Brusselse bij het vertrek. Gelukkige hebben we er niets meer van gehoord, zodat ze waarschijnlijk toch op de boot geraakt zijn.
Onderweg op het moment dat van chauffeur gewisseld werd hebben we nog een groepsfoto laten nemen, dit zowel van de totale groep als van de Limburgse groep en van de LBC-groep.
Na een voorspoedige reis hebben we eerst onze Limburgse medereizigers gaan afzetten in Houthalen en in Beverlo en dan een gedeelte van onze groep in Vilvoorde. De laatsten arriveerden in Dilbeek om 0:30 uur, waar men speciaal voor ons het Savio centrum had geopend. Ik heb echter Delphine naar huis gebracht en mijn auto opgehaald. Bij mijn terug komst wilden mijn medereizigers echter naar huis, want als wij thuis waren moesten die ook nog een kwartiertje verder... Uiteindelijk kwamen we rond 1:30 uur aan in Wilrijk en konden Ludo en Rita verder rijden naar Deurne.
Dit betekende het einde van een mooie, maar vermoeiende reis...
