Het deed pijn zo vroeg opstaan, maar voor half acht was ik al in het UZA, (maar eerst was ik nog langs ons Amelie gereden om een verjaardagskaartje in de bus te steken) waar ik natuurlijk nog wat moest wachten. Om half negen kreeg ik te horen dat ik eerst nog een zestal bekers water moest drinken, waarna ik aan de beurt was en contrastvloeistof ingespoten kreeg. Het onderzoek zelf duurde niet lang, maar de verpleger vroeg mij nog even in de wachtzaal te gaan tot de radiologe mij gesproken had.
Toen zij mij afriep zag ik al aan haar gezicht dat er iets niet in orde was. Zij vertelde me dat ze mijn huisarts al gecontacteerd had en dat ze beiden tot de conclusie gekomen waren dat ik mij op de dienst spoedgevallen moest aanbieden. Zo gezegd, zo gedaan...
Om 9:37 uur werd ik dan opgenomen en direct onderzocht, bloed afgenomen, een urinestaal moeten afleveren en direct werd er een baxter en antibiotica aangehangen... Het was duidelijk, zij zouden voor een kamer zorgen op de dienst B1(maag-, darm-, lever- en huidziekten).
Ik verwittigde ons Marie-Jeanne en zij zou dan tegen 14 uur naar mijn kamer komen. Gelukkig had zij aan het onthaal gevraagd waar ik was, want ik vertoefde nog steeds op de dienst spoedgevallen. Pas tegen 17:45 zou ik naar een kamer gebracht worden. Het werd B1/123; een tweepersoonskamer die ik voor de eerste nacht alleen zou betrekken. Vanaf 2 december 2011 zou ik een bijslaper krijgen. Nu zit ik hier en wacht af wat mij de volgende dagen zal brengen. Het is vaneigens niet plezant hier te moeten liggen op de dag dat de oudste kleindochter AMELIE elf wordt, en de dag nadat de jongste kleinzoon TOINE geboren is...
